We staan erbij en kijken ernaar. Hoe ongewoner de voorstelling die Guda Koster presenteert, des te aannemelijk is de betekenis ervan. Ze dringt met haar objectmatige mensbeelden direct door tot ons voorstellingsvermogen van het onvoorstelbare. Haar beelden zijn in hun gedaante uitzonderlijk. Ze maakt haar beelden meestal voor specifieke situaties en werkt vooral met textiele stoffen. Het eigenaardige aan haar werk is dat de vanzelfsprekendheid ervan wordt bevorderd door de wezensvreemde combinatie van mens en levenloos ding. Ze trekt als het ware een wolk een broek aan, zoals de Russische dichter Vladimir Majakovski dat ooit deed. Bij haar werk zie je een lichtvoetige en daardoor zo effectieve maatschappijkritiek. In haar beelden kijken we als geen ander naar onszelf en al weten we niet wat we meemaken met een doos op ons hoofd of een modieuze kanten hondenkraag om onze nek, we staan erbij en kijken ernaar. - Alex de Vries